Read this below Kannada sex story – ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಣಯ
DISCLAIMER: 18 ವರ್ಷ ಮೇಲಿನವರು ಮಾತ್ರ ಈ ಕಥೆ ಓದಿ. ಈ ಕಥೆ ಕೇವಲ ಮನೋರಂಜನೆಗೆ ಮಾತ್ರ. This story is for entertainment purposes only. This is not related to any person or entity. The story, all names, characters, and incidents portrayed in this story are fictitious. No identification with actual persons (living or deceased), places, buildings, and products is intended or should be inferred.
ಶೃಂಗಾರ ಕಲ್ಪನೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದುದು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಣಯ. ಆದರೆ ಇದು ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೆರವೇರುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಅದೋಂದು ಸಾಹಸ. ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಎಡವಟ್ಟಾದರೂ ಕೆಲಸ ಕೈ ತಪ್ಪುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು. ಹಾಗಾಗಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಇದು ಕೇವಲ ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇದು ಕೇವಲ ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗದರೆ ನಡೆದದ್ದೇನು? ಇಲ್ಲಿದೆ ಓದಿ..
ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡದಿಂದಾಗಿ ನಾನು ಕೆಲವೊಂದು ಬಾರಿ ಭಾನುವಾರವೂ ಆಫಿಸಿನಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನನಗೆ ನನ್ನದೇ ಆದ ಚಿಕ್ಕ ಕೋಣೆಯೂ ಇದೆ. ನನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೇ ಅಂಥದು. Accounts Manager ಎಂದಮೇಲೆ ಲೆಕ್ಕಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಹೊಣೆ. ನನ್ನ ಕೈ ಕೆಳಗಿನವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ನಿಯಮಿತ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಹಾಯಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತರೆ. ಯಾವುದು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು, ಯಾವುದು ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು ಎಂಬ ತಲೆನೋವು ಅವರಿಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಅವರು ಭಾನುವಾರ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬರಲೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮಾತ್ರ ತಿಂಗಳಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ಬಾರಿಯಾದರೂ ಭಾನುವಾರ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು ಎನ್ನುವಂಥ ಪ್ರಸಂಗ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಂದು ಅಂಥದೇ ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದಲೂ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಆಫಿಸಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಜನರಿದ್ದೆವು. ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ payroll ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು. ಪಾಪ, ಅವರದು ನನಗಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ, ನನಗಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲಾದ ತಲೆನೋವು. ಯಾರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಹಣ ತಲುಪಬೇಕು ಮತ್ತು ಯಾರಿಂದ ಎಷ್ಟು ಹಣ ಬರಬೇಕು ಎದೆಲ್ಲವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಅದೇ ಜನ.
ಸಾಯಂಕಾಲ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ಕಾಫೀ ಕುಡಿಯಲೆಂದು ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ನೋಡಿದರೆ ಆಫೀಸು ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಖಾಲಿಯಾದಂತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯ ವ್ಯಾಸರಾವ್ ತಮ್ಮ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯನ್ನು ಸೇರಿದ್ದ ಗೀತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅದುವರೆಗೂ ಅವಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನೋಡುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಸುತ್ತಲೂ ಹತ್ತಾರು ಜನ ನೆರೆದಿರುತ್ತಾರೆ.
‘ಮಧು ಸರ್‌ಗೆ ಮದುವೆಯಾದರೂ ಚಪಲ ಕಮ್ಮಿಯಾಗಿಲ್ಲ ನೋಡಿ’ ಎನ್ನಲು ಜನ ಹಿಂಜರಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ನನಗೇನೂ ಗೀತಳನ್ನು ಹಾಗೆ ನೋಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಚಪಲವಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ನೋಡಿದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತಿದ್ದಳು. ವಯಸ್ಸು ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ದಾಟಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಕಪ್ಪು ಎನ್ನುವಂಥ ಮೈ ಬಣ್ಣ. ಆದರೆ ಆಕರ್ಷಕವೆನ್ನಬಹುದಾದ ಮೈಮಾಟ. ನನ್ನಗೆ ಕೂಡಲೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಸರಸ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ನಾನು ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ತಿಂಡಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧವಾಗಿಸಿ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಬೇಗನೆ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದವಳು ಟವಲ್ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡೇ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ತಿಂಡಿಯನ್ನೂ ಪ್ಲೇಟುಗಳನ್ನೂ ತಂದಿರಿಸಿ ಕರೆದಿದ್ದಳು.
‘ಇವತ್ತು ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗೋದಿದೆ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂಚೇನೇ ಹೇಳೋಕಾಗಲ್ವಾ?’ ಅಂದಳು ನಾನು ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ. ನನಗೆಲ್ಲಿ ತಡವಾಯಿತೋ ಅಂತ ಅವಳಿಗೆ ಕಳವಳ. ‘ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡೆ.. ಈಗೇನು ನನಗೆ ಲೇಟಾಯ್ತು ಅಂತ ಅಂದೆನಾ ನಾನು?’ ಎಂದೆ. ಭಾನುವಾರ ಎಲ್ರೂ ಮನೇಲಿದ್ರೆ ನೀವು ಮಾತ್ರ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗಿ.. ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ’ ಎಂದಳು ಮೂಗು ಮುರಿಯುತ್ತ.
‘ಸಾರಿ ಚಿನ್ನ.. ಬೇಗ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬೇಗ ಬಂದು ಬಿಡ್ತೀನಿ..’ ಎಂದೆನಾದರೂ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದು ನನಗೂ ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಏನನ್ನೋ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು, ‘ಅದ್ಸರಿ.. ನಿನಗೆ ಸಾಯಂಕಾಲ ಅದೆಲ್ಲೋ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲ? ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತೆಯ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ ಅಲ್ಲವೇನು?’ ಎಂದೆ.
‘ಹೂಂ.. ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಶಾಪಿಂಗೆ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ. ನಿಮಗಂತೂ ಬಿಡುವಿಲ್ಲ, ಸರಿ ನಾನೊಬ್ಬಳೇ ಹೋದರಾಯಿತು.’ ಎಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಕಾಫಿ ಮಾಡಲು ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆ ಟವಲ್‌ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ನೋಡಿ ತಾಳ್ಮೆ ವಹಿಸಿದ ಅಭ್ಯಾಸ ನನಗಿಲ್ಲ. ನನ್ನೆದುರು ಹಾಗೆ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ಟವಲ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಅವಳಿಗೂ ಅಭ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈಗಳಿಗೆ ಅವಳು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ ಟವಲ್‌ನ್ನು ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದ ರೂಢಿ. ಆದರೆ ಅ೦ದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅದೆಕ್ಕೆ ಸಮಯವಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಸಂಯಮವಹಿಸಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು.
ಹಾಗೆ ಅವಳ ನೆನಪು ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನಗೆ ಬೇಗನೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣವೆನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ? ಅವಳು ಸ್ನೇಹಿತೆಯ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಮರಳು ತಡವಾಗುವುದು ಖಂಡಿತ. ಅವಳಿಲ್ಲವೆಂದ ಮೇಲೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾಡುವುದಾದರೂ ಏನು ಎಂದುಕೊಂಡು ಕಾಫೀ ಕಪ್‌ನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋದೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳು ಕಳೆದಿರಬೇಕು; ಸರಸಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಆದರೂ ಮಾಡಿ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡೋಣವೆನಿಸಿತು. ಸರಿ, ಅವಳ ಮೋಬೈಲ್‌ಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದೆ. ರಿಂಗ್ ಆಗುತ್ತಾಲೇ ಇದ್ದರೂ ಸರಸ ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕರೆಗಳನ್ನು ಉತ್ತರಿಸದೇ ಇದ್ದುದು ತುಂಬಾ ಅಪರೂಪ. ಐದು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಇನ್ನೊಂದು ಬಾರಿ ರಿಂಗ್ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಕೊಂದರೆ ನನ್ನ ಮೋಬೈಲ್‌ಗೆ ಅದ್ಯಾರೋ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದರು. ಈ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಯಾರಪ್ಪ ಇದು ಎಂದು ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತ ‘ಹಲೋ’ ಎ೦ದೆ.
‘ರೀ.. ನಾನೇ ಮಾತೋಡೋದು’ ಅಂದಳು ಸರಸ ಆ ಕಡೆಯಿಂದ. ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ನನ್ನ ಮುಖ ಅರಳಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ. ಸರೂ.. ಎಲ್ಲಿದ್ದೀಯಾ? ನಾನೆಷ್ಟೊತ್ತು ನಿನ್ನ ಮೊಬೈಲ್‌ಗೆ ರಿಂಗ್ ಮಾಡೋದು?’
‘ಅಯ್ಯೋ, ನಂಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ತರೋಕೇ ಮರೆತು ಹೊಯ್ತು ಕಣ್ರೀ. ಸಧ್ಯ ಇಲ್ಲಿ ಫೋರಮ್ ಮಾಲ್‌ನಿಂದ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಿ. ನೀವಿನ್ನು ಆಫೀಸಲ್ಲಿ ಎಷೊತ್ತು ಇರ್ತೀರಾ?’ ಎಂದು ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದಳು.
‘ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ.. ನೀನು ಬಾ ಅಂದ್ರೆ ಈಗಲೇ ಮನೆಗೆ ಬರೋಕೆ ಸಿದ್ಧ’ ಎಂದೆ. ನಾನೀವಾಗ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತಿಲ್ಲಾರೀ.. ಗೆಳತಿ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ ಇದೆ. ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಯೋವರೆಗೂ ತಡವಾಗುತ್ತೆ. ಸರಿ, ನಾನಿವಾಗ ನಿಮ್ಮ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬರ್ತೀನಿ.. ಓಕೇನಾ?’
‘ನನ್ನ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬರ್ತೀಯಾ? ಯಾಕೆ, ಏನ್ ವಿಷ್ಯ? ದುಡ್ಡು ಬೇಕಿತ್ತೆ? ಕಾರ್ಡ್ ನಿನ್ ಹತ್ರಾನೇ ಇದೆಯಲ್ಲ ಸರೂ?’ ಅಂದೆ ಕೊಂಚ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ. ಹಾಗೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಆಫೀಸಿಗೆ ಈ ಹಿಂದೆ ಬಂದದ್ದು ಎರಡೆ ಸಲ, ಅದೂ ಕೂಡ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ.
‘ಅಯ್ಯೋ, ದುಡ್ಡಿನ ವಿಷ್ಯ ಅಲ್ಲಾರೀ.. ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲ್ಸ ಇದೆ. ಇನ್ನರ್ಧ ಘಂಟೇಲಿ ಆಲ್ಲಿರ್ತೀನಿ. ನೀವು ಅಲ್ಲೇ ಇರಿ ಮತ್ತೇ.. ಸರೀನಾ?’ ಅಂದಳು. ನಾನು ‘ಓಕೆ ಸರೂ’ ಎಂದು ಫೋನ್ ಕೆಳಗಿಟ್ಟೆ.
ಫೋರಮ್ ಮಾಲ್‌ನಿಂದ ನಮ್ಮ ಆಫೀಸು ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಹತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರ್. ನಾನು ಫೋನ್ ಕೆಳಗಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಮೆಲೆ ಯಾರೋ ಕುಟುಕಿದರು. ನಾನು Come in ಎಂದೆ, ಯಾರಿರಬಹುದು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ. ಬಂದವರು ವ್ಯಾಸರಾವ್. ಅವರಿಗೂ ನನಗೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹ. ಆದರೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಮಾತನಾಡಲೂ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಕೆಲಸ.
‘ಏನ್ ವ್ಯಾಸರಾವ್, ಹ್ಯಾಗಿದ್ದೀರಾ? ಬನ್ನಿ ಒಳಗೆ..’ ಎಮ್ದೆ ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ. ಏನಿಲ್ಲಾ, ನಿಮಗೆ ಕೈ ಖಾಲಿಯಾದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆ ಕಂಪೂಟರ್‌ಗೆ ಏನು ಕಾಯಿಲಿಯೋ ಅಂತ ನೋಡ್ತೀರೋ? ಎಮ್ಡರು ವ್ಯಾಸರಾವ್ ವಿನಯವಾಗಿ.
‘ಏನಾಯಿತು ನಿಮ್ಮ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ಗೆ? ಇಂಟರ್‌ನೆಟ್ ಕನೆಕ್ಟ್ ಆಗ್ತಿಲ್ವಾ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. ನಮ್ಮ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಅದೊಂದು ತುಂಬಾ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಸಮಸ್ಯೆ. ಓ ಅದಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆ.. ಆ ಹುಡುಗಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಫೈಲ್ ತಯಾರಿಸಬೇಕಂತೆ.. Excel Sheet ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತೆ. program ಓಪನ್ ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ವಂತೆ. ನನಗೆ ಅದೇನು ಅಂತ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ನೋಡಿ.. ಅದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಹತ್ರ ವಿಚಾರಿಸೋಣವೆಂದೆ’, ಅಂದರು ವ್ಯಾಸರಾವ್. ‘ಓ ಅದಕ್ಕೇನಂತೆ.. ಬನ್ನಿ ನೋಡೋಣ’ ಎ೦ದು ನಾನು ಎದ್ದು ನಿಂತೆ.
‘ನನಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋ ಟೈಮ್ ಆಯ್ತು.. ನೀವೇ ವಿಚಾರಿಸಿ ಅವಳನ್ನ’ ಅನ್ನುತ್ತ ಹೊರಟೆ ಬಿಟ್ಟರು ವ್ಯಾಸರಾವ್. ನನಗೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ಗೀತಾಳನ್ನ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಅಭ್ಯಾಸವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಅಷ್ಟೇ ಮೌನಗೌರಿಯಂತೆ ಇದ್ದಳು. ನಾನು ಅವಳೆಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನಕ್ಕು ಎದ್ದು ನಿಂತಳು.
‘ಏನಾಯ್ತು, ಏನು ಸಮಸ್ಯೆ?’ ಎಂದೆ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ನೋಡದೇ. ಅವಳು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ನಾನು ಅವಳ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆ. ಸಮಸ್ಯೆ ಸುಲಭವಾಗಿತ್ತು, ಪರಿಹಾರವೂ ಅಷ್ಟೇ ಸುಲಭವಾಗಿತ್ತು. ಎರಡೆ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟು ಎದ್ದು ಬಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ‘ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್!’ ಎಂದಿದ್ದಳು ಖುಷಿಯಿಂದ. ನಂತರ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಳಿತು ಸರಸಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯ ತೊಡಗಿದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಹೊರಗೆ ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆಗಳ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದು ಸರಳಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಮರು ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತಳ್ಳಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಬಂದಳು ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ.
ಅದೆಂಥ ಆತುರವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ತುಂಬಾ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಉದ್ದವಾದ ಕಪ್ಪಾದ ಸುಂದರ ಕೂದಲು ಗಾಳಿಗೆ ಕೆದರಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಸುರಿದ ಬೆವರಿನ ಧಾರೆಗಳಿದ್ದವು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಓಡಿಕೊಂಡೇ ಬಂದತಿದ್ದಳು ಸರಸ. ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅವಳು ಮಾಡಿದ ಶಾಪಿಂಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಮೂರು ಕವರ್ ಬ್ಯಾಗ್‌ಗಳಿದ್ದವು.
‘ಇದೇನೇ ನಿನ್ ಅವತಾರ? ಅದ್ಯಾಕಿಷ್ಟು ದಣಿದಿದ್ದೀಯಾ?’ ಎಂದೆ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಕತ್ತು ತಿರುಗಿಸಿ. ಏನಿಲ್ಲಾರಿ, ನೀವೆಲ್ಲಿ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತೀರೋ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ಬಂದೆ, ಅಷ್ಟೇ’ ಅಂದಳು, ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಟೇಬಲ್‌ಮೇಲಿರಿಸುತ್ತ.
‘ನೀನು ಬರೋದಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅದು ಹ್ಯಾಗೆ ನಾನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೋಗೋದು? ಅದ್ಸರಿ.. ಇಷ್ಟೊಂದು ಆತುರದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದೀಯಾ, ಏನ್ ವಿಷಯ?’ ಎಂದೆ ಹೆಚ್ಚಿದ ಕುತೂಹಲದಿಂದ. ಅಂಥದ್ದೇನೂ ಇಲ್ಲಾರೀ.. ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನ ತಗೊಂಡೆ. ಇಲ್ನೋಡಿ..’ ಅಂತ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಟಬಲ್ ಮೇಲೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಎರಡು ಸೀರೆ, ಬ್ರಾಗಳು, ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್, ಟೀ–ಶರ್ಟು.. ಶಾಪಿಂಗ್ ಈ ಸಾರಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯಾದಂತಿತ್ತು. ಸೀರೆಗಳೆರಡೂ ಒಂದೆ ಬಣ್ಣದವುಗಳಿದ್ದವು.
‘ನಿನಗೇನೇ ಹುಚ್ಚು? ಒಂದೇ ಬಣ್ಣದ್ದು ಎರಡು ಸೀರೆಗಳನ್ನ ತಗೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ?’ ಎಂದೆ. ಒಂದು ನನಗೆ, ಒಂದು ನನ್ನ ಗೆಳತಿಗೆ ಉಡುಗೊರೆ ಅಂತ, ಚೆನ್ನಗಿದೆಯೇನ್ರಿ ಸೀರೆ?’ ಅಂದಳು ಕತ್ತು ಹೊರಳಿಸಿ. ಓಹೋ, ನಿನ್ನ choice ಎಂದ ಮೇಲೆ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿರುತ್ತದೆಯೇ? ಮತ್ತೆ ಇವಾಗ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನನಗೆ ತೋರಿಸೋಕೆ ಬಂದೆಯೇನು? ಮನೇಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದರೆ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲವೇ?’ ಅಂದೆ ಅವಳ ಹುಚ್ಚು ಆತುರವನ್ನು ನೆನೆದು.
‘Actually, ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸೋಕೆ ಮಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಜಾಗವಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋಣವೆಂದರೆ ಲೇಟಾಗೋದು ಗ್ಯಾರಂಟೀ. ಅದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಹತ್ರ ಬಂದೆ’ ಎಂದಳು ನಿರಾಳವಾಗಿ. ನಾನು ಅಯ್ಯೋ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಸಧ್ಯ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಲ್ಲ; ಇವಳು ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದರೆ ಊಹಿಸದೇ ಬಿಡುವರೆ? ಆ ಹುಡುಗಿ ಗೀತ ಇನ್ನೂ ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಅವಳಾದರೂ ಏನಂದುಕೊಂಡಾಳು? ಎಂಬ ಯೋಚನೆಗಳು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡವು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಇವಳು ಹೋಗಿ ಬೋಲ್ಟ್ ಏರಿಸಿ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಲಾಕ್ ಮಾಡಿದ್ದಾಯಿತು. ನನಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಅವಕಾಶವಾದರೂ ಇತ್ತೆ?
ಸರಿ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ washbasinನಲ್ಲಿ ಮುಖ ತೊಳೆದು ಉಟ್ಟ ಸೀರೆಯ ಸೆರಗಿನಿಂದಲೇ ಮುಖ ವರೆಸಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮೆಕಪ್‌ನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಕೊಂಚ eyelinerನ್ನು ತೀಡದೇ, ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಲಿಪ್‌ಸ್ಟಿಕ್ ಹಚ್ಚದೇ ಯಾವುದೇ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಾರಳು. ನಾನು ಏನೋ ಊಹಿಸುತ್ತ, ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ಮುಗುಳು ನುಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಅರಿತುಕೊಂಡಳು ಸರಸ.
‘ಸರಿ ಸರಿ, ನೀವಿನ್ನು ಆಚೆ ತಿರುಗಿ’ ಎಂದಳು ಬಿಗುಮಾನದಿಂದ. ನಾನು ತಿರುಗಲಿಲ್ಲ. ತಿರುಗಿ ಅಂದ್ರೇ.. please..’ ಅಂದಳು ಹಠ ಮಾಡುವ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿಯಂತೆ. ಸರಿ’ ಎಂದ ನಾನು ಕತ್ತು ಮಾತ್ರ ಅವಳಿಂದ ಈಚೆಗೆ ಹೊರಳಿಸಿದೆ. ಹತ್ತು ಕ್ಷಣ ತಡೆದು ‘ಆಯ್ತಾ?’ ಎಂದೆ.ಅಯ್ಯೋ.. ಅದೇನು ಅಷ್ಟು ಆತುರ? ಸೀರೆ ಉಡೋದು ಅಂದ್ರೆ ನೀವು ಪ್ಯಾಂಟ್ ಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳೋವಷ್ಟು ಸುಲಭ ಅಂದುಕೊಂಡ್ ಬಿಟ್ಟ್ರಾ?’ ಅಂದಳು.
‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಪ್ಪಾ.. ನನಗೆ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಭ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಉಡಿಸಿಯಾದರೂ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣವೆಂದರೆ..’ ‘ಸಾಕು ಸಾಕು.. ನೀವೇನೂ ಉಡಿಸೋದು ಬೇಡ.. ಉಟ್ಟಿರೋದನ್ನು ಇರಲು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕು.’ ಅವಳ ಅಂಥ ಮಾತುಗಳೇ ಚೆನ್ನ. ನಾನು ತಕ್ಷಣವೇ ಅವಳತ್ತ ತಿರುಗಿದೆ. ಅವಳು ನಾನು ತಿರುಗಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ‘ಹಾಂ!’ ಎಂದಳು. ನಾನು ನಸು ನಕ್ಕೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅವಳು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳ ಮೈ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಬಟ್ಟೆಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಯೌವ್ವನದಿಂದ ಸೊಕ್ಕಿದ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳು ನನ್ನೆಡೆಗೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವುಗಳನ್ನು ನಾನು ಹಾಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ನೋಡಿಲ್ಲ.. ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಕೈಗಳಿಂದ ಬಳಸಿಲ್ಲ.. ತುಟಿಗಳಿಂದ ಚುಂಬಿಸಿಲ್ಲ.. ಆದರೂ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯೂ ಅವು ಅಷ್ಟೆ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ಅವಳ ನಗ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ನಾಟಿದ್ದನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಅವಳು ಸೊಂಟದಿಂದ ಸೀರೆಯನ್ನು ಸಡಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸೀರೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಳಚಿ ಪಕ್ಕದ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಎಸೆದಳು. ಈಗ ಅವಳೂ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಕೊಂಚವೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ.. ನಾನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ.
ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಪ್ಯಾಂಟಿಯೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವಳ ಮೈ ಮೇಲೆ ಏನೂ ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗವಳು ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ನೀಂತದ್ದು ಎಷ್ಟು ಬಾರಿಯೋ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಆಫಿಸಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ನಿಂತದ್ದು ಮೊದಲ ಬಾರಿ. ಅದುವರೆಗೂ ಇದ್ದ ಗಡಿಬಿಡಿ, ಆತುರ ಈಗವಳಿಗೆ ಇದ್ದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳು ಪ್ಯಾಂಟಿಯನ್ನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕೆಳಗೆ ಜಾರಿಸಿ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದವು. ಎಂದಿನಂತೆ ಅವಳ ನಗ್ನ ಹೆಣ್ತನವನ್ನು ಕಂಡು ನನ್ನ ಹೃದಯ ಬಡಿತ ತಾಳ ತಪ್ಪಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ನೇರವಾಗಿ ಅವಳ ಸುಂದರ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದೊಂದು ದಿವ್ಯವಾದ ದೃಶ್ಯ. ಅದು ನನಗೆಷ್ಟು ಇಷ್ಟವೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು.
‘ರೀ.. ಏನದು ಹಾಗೆ ನೋಡೋದು? ಮುಂಚೆ ನೋಡೇ ಇಲ್ವಾ?” ಅಂದಳು ಸರಸ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ. ನಾನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ನಕ್ಕೆ. ಅವಳು ಹಾಗೆ ನಿಂತದ್ದು, ನಾನು ಹಾಗೆ ನೋಡಿದ್ದು, ಅವಳು ಹಾಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ. ಅವಳ ನಗ್ನತೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಗರಬಡಿದವರಂತೆ ನಾನು ಆಡುವುದು, ಅವಳು ಅಮಾಯಕಳಂತೆ ನಟಿಸುವುದು ಎಲ್ಲ ಸಾಮಾನ್ಯ. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಇದೆಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನು ಕೆಣಕಲು ಅವಳು ಆಡುವ ನಾಟಕ. ಅವಳು ಹಾಗೆ ಪ್ಯಾನ್ಟಿಯನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಯಿತು ಇದೆಲ್ಲ ಇವತ್ತು ಅವಳು ಬೇಕೆಂದೇ ಮಾಡಿದ ಪೂರ್ವ ಯೋಜನೆ ಅಂತ. ಅಷ್ಟು ಗೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆಯೂ ಅವಳ ಗಂಡನಾಗಿ ಷಂಡನಂತೆ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಿರಲಿಕ್ಕಾಗುತ್ತದೆಯೇ? ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕುರ್ಚಿಯಿಂದ ಮೇಲೆದ್ದೆ. ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅದಾಗಲೇ ಒತ್ತಡ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಆ ಒತ್ತಡ ಕ್ಷಣಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿತ್ತು. ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಆಗಬಾರದ್ದು ಆಗಲಿದೆಯೆಂದು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಲೇ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ದುಗುಡವೊಂದು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು. ಆದರೆ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವಂತೆ, “ಕಾಮಾತುರಾಣಾಂ ನ ಭಯಂ ನ ಲಜ್ಜಾಂ” ಅನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರದಾಗಿತ್ತು.
ನಾನು ಒಮ್ಮೆ ಬಾಗಿಲ ಕಡೆ ನೋಡಿ ಅದು ಲಾಕ್ ಆಗಿದೆಯೆಂದು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಸರಸ ನಾನು ಎದ್ದು ಅವಳತ್ತ ಬಂದಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿಯೂ ಗಮನಿಸದಂತೆ ನನ್ನ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಅವಳು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಅವಳ ನಿಂತು ಅವಳ ಅಂಗ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಉದ್ರೇಕಗುಳ್ಳುತ್ತಲಿದ್ದೆ. ಅವಳ ನೀಳವಾದ ಕತ್ತಿನ ಒನಪು, ನಗ್ನ ಬೆನ್ನಿನ ನುಣುಪು, ಕಿರುದಾದ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಕೊರೆದು ಉದಾರವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳು, ಆ ನಿತಂಬಗಳ ಕಣಿವೆಯ ಆಳದಲ್ಲಿ ತೆರೆದಿಟ್ಟ ಅವಳ ಹೆಣ್ತನವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಕುಡಿನೋಟ…
ನಾನು ತಡೆಯಲಾಗದೇ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೇ ಅವಳನ್ನು ತಬ್ಬಿದೆ.. ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ. ಅವಳ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಸ್ಪರ್ಷವಾಗುತ್ತಲೇ ನನ್ನ ಕಾಮ ಸರ್ಪ ತಲೆಯಿತ್ತಿತು. ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದವು. ಅವಳ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಎದೆಯ ಶಿಖರಗಳನ್ನು ಅಮುಕತೊಡಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಒತ್ತಿಕೊಂಡವು. ಅವಳ ತುಟಿಗಳಿಂದ ‘ಅಂ..ಮ್ಮಾ’ ಎಂಬ ಸುಖದ ಸ್ವರ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನನ್ನ ಕಿವಿಗಳೆಡೆಗೆ ತೇಲಿ ಬಂದಿತ್ತು. ನನ್ನ ಸೆಟೆದ ಅಂಗವನ್ನು ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಮುಖಾಂತರವೇ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ನಡುವೆ ಒತ್ತಿ ಸುಖಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಅವಳೂ ನನ್ನ ಆ ತಿವಿತಗಳಿಗಾಗಿ ಹಾತೊರೆದಂತೆ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದಳು.
“ಸರೂ.. ಏನೇ ಇದು ಆಟ? ಇದು ನನ್ನ ಆಫೀಸು ಕಣೇ” ಎಂದೆ ಅವಳ ಕಿವಿಯನ್ನು ಹಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತ. “ಗೊತ್ತು..” ಅಂದಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ. ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಆ ಕ್ಷಣ ಅವಳ ಸ್ತನಗಳನ್ನು ಮರ್ದಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಗಳ ಮೇಲೆ ನೆಲಿಸಿದಂತಿತ್ತು.
“ಏನಿವತ್ತು ವಿಶೇಷ? ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಅಫೀಸಿನಲ್ಲಿ..” ಎನ್ನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ತಡೆದು “ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನೀವು ಅವಸರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ.. ನನಗೆ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೂ.. ಆಸೆ ತಡೀತಿಲ್ಲ..” ಅಂದಳು ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ತನ್ನೆದೆಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಒತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ.
ಅವಳ ಅಂಥ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆಯೂ ನಾನು ನಿಧಾನಿಸಿದ್ದು ತುಂಬ ಅಪರೂಪ. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ತಿರುಗಿಸಿ ನನಗೆ ಎದುರಾಗುವಂತೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಅವಳು ನನ್ನ ಆಫೀಸಿನ ಕೋಣೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಆತುರವೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಏನನ್ನೂ ತೋರದಿದ್ದ ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕಣ್ಣುಗಳು ಈಗ ದಾಹದ ಮಡುವಾಗಿದ್ದವು. ಹಾಗೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಮದ ಜ್ವಾಲೆಗಳನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಸ್ಥಿಮಿತ ತಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗಿದ್ದರೆ ಹಾಗೆ ಸ್ಥಿಮಿತ ತಪ್ಪುತ್ತಿದಂತೆಯೇ ಬುದ್ಧಿ ಎಚ್ಚರಿಸತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಆ ಹೊತ್ತು ನಾನು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದರಾದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿ ಬೇಗನೇ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡಿತ್ತು.
‘ಬೇಡ.. ಇಲ್ಲಿ ಬೇಡ.. ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ..’ ಎಂದು ಮೊರೆಯಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸುವ ಸಾಹಸ ನನಗೆ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮತ್ತು ಸರಸಳ ತುಟಿಗಳು ಬೆರೆತಿದ್ದವು, ನಾಲಿಗೆಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದವು, ಇಬ್ಬರ ಉಸಿರಾಟವೂ ವೇಗವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಉದ್ವೇಗದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ತೊರೆದ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳನ್ನು ಸವರಿಕೊಂದು ಅದಾಗಲೇ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಆ ತೊಡೆಗಳಿಂದ ಹನಿಹನಿಯಾಗಿ ಜಾರಿದ ಜೇನು ಅವಳ ಉದ್ರೇಕವನ್ನು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಅವಳ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಬೇರಪಟ್ಟು ಕೆಳಗೆ ಸರಿದೆ. ಅವಳ ಸುಗಂಧ ಮೂಗಿಗೆ ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಆಸೆ ಭುಗೆಲೆದ್ದಿತು.
ಅವಳ ಒದ್ದೆಯಾದ ಯೋನಿಯ ಸವಿಯನ್ನು ಬಯಸಿ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳು ಹಾತೊರಿಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳು ಅವಳ ಆ ಜೇನುಗೂಡನ್ನು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡವು. ಹಾಗೆ ನಾನವಳ ಜೇನನ್ನು ಸವಿದು ಇನ್ನೂ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೂ ಅದೊಂದು ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ಆಗುವ ದಿವ್ಯ ಅನುಭವ, ಅದೊಂದು ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ತಣಿಯದ ಬಯಕೆ. ಹಾಗೆ ಅವಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಹೀರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸ್ವರ್ಗವನ್ನೇ ಕಂಡಂತೆ ವಿಜ್ರಂಭಿಸುತ್ತಾಳೆ ಸರಸ. ನಾನಾದರೂ ಅಷ್ಟೆ, ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಸೋರಿ ಬರುವ ಅವಳ ಮಧುರಸವನ್ನು ಸವಿದಷ್ಟೂ ಉತ್ತೇಜಿತನಾಗುತ್ತೇನೆ.
ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆ ಅವಳ ಯೋನಿಯಲ್ಲಿ ನರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಖಲನದ ಅಲೆಗಳಿಂದ ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನೇನು ಬಿದ್ದು ಬಿಡುತ್ತಾಳೋ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಅವಳ ಕಾಲುಗಳು ಅದುರತೊಡಗಿದ್ದವು. ನಾನು ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳಿಂದ ದೂರ ಮಾಡದೆಯೇ ಅವಳನ್ನು ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದೆ. ನಂತರ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತ ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ನೀಳವಾದ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಹರಿಬಿಟ್ಟ ಅವಳು ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಂದೆ ಆಸರವಾಗಿಸಿ ಬೆನ್ನು ಮಣಿಸಿ ನನ್ನ ಹಸಿದ ಬಾಯಿಗೆ ಯೋನಿಯನ್ನು ಉಣಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಗಡ ಗಡನೆ ಕಂಪಿಸಿತ್ತು ಅವಳ ಇಡೀ ಶರೀರ, ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಒತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದವು.. ಅಷ್ಟೇ.. ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಖಲಿಸಿದ್ದಳು ಸರಸ.. ಎಂದಿನಂತೆ.
‘ಟಕ್ ಟಕ್’.. ಯಾರೋ ಬಾಗಿಲ ಮೇಲೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತಿತ್ತು. ಅಂದರೆ, ಇದುವರೆಗೂ ಆ ಶಬ್ದ ನಮಗೆ ಕೇಳಿಸೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲವೇ? ನನ್ನು ಸರಸಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿನಿಂದ ಆಚೆ ತಳ್ಳಿ ಧುತ್ತನೆ ಮೇಲೆದ್ದೆ. ಅವಳು ಅದೇ ತಾನೆ ದಡಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪರಿಸಿ ಹೋದ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳಿಂದ ಇನ್ನೂ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು, ಅರ್ಧ ತೆರೆದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ.
ನಾನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಅವಳ ಸೀರೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಎಸೆದು ಬೇಗ ಉಟ್ಟಿಕೊ ಎಂಬಂತೆ ಸಂಕೇತಿಸಿದೆ. ಅವಳು ಆತುರದಲ್ಲಿ ಅದು ಹೇಗೋ ತನ್ನ ಮೈ ಮುಚ್ಚುವಂತೆ ಸೀರೆಯನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಳು. ನಾನು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದೆ.
ಆಚೆ ನಿಂತಿದ್ದು ಗೀತಾ. ಅಷ್ಟು ನಾನು ಊಹಿಸಿರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಯಾರಿದ್ದರು ಆ ಹೊತ್ತು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ? ಅವಳು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಅಷ್ಟು ಭಯ ಪಡಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಾದರೋ ಯಾಕೋ ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡಂತಿದ್ದಳು. ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿನಿಂದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಳೋ, ಅದೇನೇನು ಕೇಳಿಸಿಕೋಡಿದ್ದಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
‘ಏನು ಬೇಕಿತ್ತು?’ ಎಂದೆ ಅಸಹನೆಯನ್ನು ಅಡಗಿಟ್ಟು. ‘ಸಾರ್.. ಅದು.. ಏನಿಲ್ಲ.. ಹೋಗೋಕೆ ಮುಂಚೆ ನಿಮಗೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್.. ಹೇಳೋಣ ಅಂತ ಬಂದೆ.’ ಅಂದಳು ಶಬ್ದಗಳಿಗಾಗಿ ತಡಕಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ. ಅವಳ ದೃಷ್ಟಿ ನೇರ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಒಳಗೆ ಟೆಬಲ್‌ನ ಮೇಲೆ ಇದ್ದಂತಿತ್ತು.
‘ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ’ ಅಂದೆ ಇನ್ನೇನು ಎಂಬಂತೆ ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ. ಬೇರೆ ಸಮಯದಲ್ಲಾಗಿದ್ದರೆ ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಅಷ್ಟು ನಿರಾಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ, ಒಮ್ಮೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ನೋಡಿ ತೀವ್ರ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾದವಳಂತೆ ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ನನಗೆ ಒಂದೆಡೆ ಪಾಪ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಭಾವನೆ, ಇನ್ನೋಂದೆಡೆ ಅದುವರೆಗೂ ನಡೆದ ಸರಸಳೊಂದಿಗಿನ ಕ್ರೀಡೆಯಿಂದ ಉಂಟಾದ ತೀವ್ರ ಉದ್ರೇಕ.
ಬಾಗಿಲನ್ನು ಮತ್ತೆ ಲಾಕ್ ಮಾಡಿ ಹಿಂತುರಿಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಸರಸ ಟೆಬಲ್‌ಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಪಾದದಡಿ ಅವಳು ಕಳಚಿ ಎಸೆದಿದ್ದ ಪ್ಯಾಂಟಿ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೇ ಇತ್ತು. ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿನ ನನ್ನ ಕಾಗದಗಳು ಎರ್ರಾಬಿರ್ರಿಯಾಗಿ ಹರಡಿದ್ದವು. ಕೆಲವು ತೋಯ್ದಂತಿದ್ದವು. ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಸೀರೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿದ್ದ ಸರಸಳ ನಿಮಿರಿದ ಮೊಲೆಯ ತೊಟ್ಟುಗಳು ಅವಳ ಸೀರೆಯನ್ನು ತಿವಿದು ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಸರಿ ಹಾಗದರೆ, ಗೀತಾ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳೆಂದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಏನೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಆ ಹೊತ್ತು ಇನ್ನೂ ಜಾಸ್ತಿ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ನನಗೆ ಸಂಯಮವಿರಲಿಲ್ಲ.
ಸರಸಳ ಬಳಿ ಓಡಿ ಹೋದ ನಾನು, ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಟೇಬಲ್‌ನ ಮೇಲೆ ತಳ್ಳಿದೆ. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ದುಗುಡವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಗೀತಾ ಅದೇನಾದರೂ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಲಿ, ನಮಗೇನು? ಅನ್ನುವಂಥ ಭಾವನೆ. ಅಂತೆಯೇ ನಾನು ಅವಳ ಸೀರೆಯನ್ನು ಕಿತ್ತೆಸೆದೆ. ಪ್ಯಾಂಟನ್ನು ಕಳಚಿದೆ, ಅವಳ ಕಾಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನ ಸೆಟೆದ ಶಿಶ್ನ ತಲೆಯೆತ್ತಿತು. ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಸರಸ ‘ಇನ್ನೇಕೆ ತಡ?’ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕಳು. ಅವಳನ್ನು ಟೇಬಲ್‌ನ ಅಂಚಿಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು, ನನಗಾಗಿ ಅಣಿಯಾಗಿದ್ದ ಅವಳನ್ನು ಇಡಿಯಾಗಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದೆ. ದೇಹಗಳು ಚಲಿಸಿದವು, ಅದುರಿದವು. ನಮ್ಮ ಕೆಳಗಿದ್ದ ಟೇಬಲ್ ಇದುವರೆಗೂ ಅಂಥ ನೂಕಲಾಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ಅದರ ಪರಿವು ನಮಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸರಸಳ ಗಂಟಲಿನಿಂದ ಸುಖದ ನರಳಾಟ ಇಂಪಾದ ಸಂಗೀತದಂತೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಾನು ರಭಸದಿಂದ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಅಂದು ಅವಳು ತನ್ನ ಗೆಳತಿಯ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ಆ ಸಮಾರಂಭ ಮಗಿದಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಡೆದದ್ದು ಏನು ಅಂತ ಸರಸ ಗೆಳತಿಗೆ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಳಂತೆ! ನಿಮಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇ? ಆದರೆ ಅವರಿಬ್ಬರದು ಅಷ್ಟು ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹ. ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅಂಥ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಆ ಗೆಳತಿಯೂ ಸರಸಳಿಗೆ ಹೇಳುವುದುಂಟು, ಅದನ್ನು ತಂದು ಸರಸ ನನಗೆ ಕೇಳಿಸುವುದುಂಟು, ನಂತರ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಏನೇನೋ ಮಾತನಾಡುವುದುಂಟು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಮತ್ತೊಂದು ಸಲ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.. ಮುಂದಿನ ಅಂಕಣಗಳಲ್ಲಿ. ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ!
