Amazing Kannada Sex Stories - ಆ ರಸನಿಮಿಷಗಳು! PART-6

Read this below Amazing Kannada Sex Stories – ಆ ರಸನಿಮಿಷಗಳು Part -6

DISCLAIMER: 18 ವರ್ಷ ಮೇಲಿನವರು ಮಾತ್ರ ಈ ಕಥೆ ಓದಿ. ಈ ಕಥೆ ಕೇವಲ ಮನೋರಂಜನೆಗೆ ಮಾತ್ರ. This story is for entertainment purposes only. This is not related to any person or entity. The story, all names, characters, and incidents portrayed in this story are fictitious. No identification with actual persons (living or deceased), places, buildings, and products is intended or should be inferred.

ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯ ಕೆಳಗೆ ಒದ್ದೆಯಾದಂತೆ ಅನಿಸಿ ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದಾಗ ಕಂಡದ್ದು ಗಾಢಾಂಧಕಾರ. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಾನೆಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನರಿವಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಕೈಯಿಂದ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಮುಂಭಾಗವನ್ನು ತಡವಿ ನೋಡಿದೆ. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅಂಟುಅಂಟಾದ ದ್ರವವು ಒಸರಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿರುವುದರ ಅರಿವಾಯಿತು. ಸೋಪಿನ ಮಿಶ್ರಣಕ್ಕಿರುವಂತಹ ಹಿತವಾದ ಸುವಾಸನೆ! ನಾನು ಸ್ಖಲಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಆಂಟಿಯ ಯೋನಿಯಲ್ಲಲ್ಲ!

ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವು ತಾನೇ ಕಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವೀರ್ಯರಸದಲ್ಲಿ ತೊಯ್ದು ತನಗೇನೂ ಅರಿಯದು ಎಂಬಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿತ್ತು!ಅದುವರೆಗೆ ನಾನು ಕಂಡಿದ್ದು ಕೇವಲ ಕನಸಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಆಂಟಿಯ ಜೊತೆಯಲಲ್ಲಿ ಯಾವ ಲಾಡ್ಜ್‌ನಲ್ಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನಿದ್ದದ್ದು ಮೈಸೂರಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೇ!
ಎಂತಹ ಹಿತವಾದ ಕನಸು! ಆ ಕನಸನ್ನು ನೆನಸುತ್ತಲೇ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ರೋಮಾಂಚನಗೊಂಡಿತು. ಇನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಆ ಕನಸು ಮುಂದುವರಿಯಬಾರದಿತ್ತೇ ಎಂದಿತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಆ ಸುಂದರ ಕ್ಷಣಗಳು ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮೈ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡಿತು. ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವೂ ಹೆಡೆಯೆತ್ತಿ ನಿಂತಿತು.

ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಿಗೆ ಮೊದಲು ತನ್ನಲ್ಲಿದ್ದುದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಾರಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಪುರಷತನವು ಕನಸಿನ ಆ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಪುಟಿದೆದ್ದು ನಿಂತಿದೆ ಬಿರುಸಾಗಿ! ನಾನು ಮೈಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮುರಿದು ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿದೆ. ಮಂಚದ ಸನಿಹವೇ ಇದ್ದ ಕಿಟಕಿಯ ಮೂಲಕ ಹೊರಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ. ಹೊರಗಿನ ಕಪ್ಪು ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗಿದವು ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗುಂಪು. ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಸುಳಿದವು. ತಾರೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಳಪು ಎಂದೆನಿಸಿತು ನನಗೆ! ನನ್ನ ಕಂಗಳು ತಾರೆಗಳ ಲೋಕದಲ್ಲಿರುವ ತಾರೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವ ತಾರೆ ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಸಮ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ತಾರೆಗಳ ಆ ಸುಂದರ ಲೋಕವನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮನಸ್ಸು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕನಸ್ಸಿನ ಅಂತರಾಳಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಹೋಯಿತು. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ನಿದ್ದೆಗೆ ಶರಣಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು. ಆಗಲೇ ಬೆಳಗಾಗಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಸುಂದರ ಲೋಕದಿಂದ ಜಾರಿ ಬಂದಂತೆ ನನಗನ್ನಿಸಿತು.
“ಟೈಮಾಯಿತು. ಆಂಟಿ ರೆಡಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನೀನು ಆಂಟಿಯ ಜೊತೆ ಬೇಲೂರಿಗೆ ಹೋಗೋಲ್ವೇನೋ?”
ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು, ಏಳು ಗಂಟೆಗೆಲ್ಲಾ ನಾವು ಬಸ್‌ಸ್ಟಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕೆಂಬುದು.
ನಾನೆದ್ದು ಬಾತ್‌ರೂಮಿಗೆ ಓಡಿದೆ.ಮುಖ ತೊಳೆದು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಟ್ಟಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತಿಂಡಿ ರೆಡಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆಂಟಿ ಹೋಳಿಗೆ ಮಾಡಿ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ನಾನದನ್ನು ತಿಂದು ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ದನಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆಂಟಿ ಮತ್ತು ಅಂಕಲ್ ಇಬ್ಬರೂ ರೆಡಿಯಾಗಿ ಆಟೋವನ್ನು ಕರೆಸಿ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು.

ನಾನು ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಆಟೋ ಏರಿದೆ. ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ತಲುಪಿದಾಗ ಬಸ್ಸು ಆಗ ತಾನೇ ಬಂದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಆಂಟಿ ಇಬ್ಬರೂ ಬಸ್ಸನ್ನೇರಿ ಎಡಬದಿಯ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆವು. ಬಸ್ ಹೊರಡುವ ಮೊದಲು ಆಂಟಿಯವರು ಮಹೇಶ್ ಅಂಕಲ್ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸುಧಾ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ತರಿಸಿದ್ದರು. ಆಂಟಿ ಅದನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡುವ ಮೊದಲೇ ನಾನದನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಓದತೊಡಗಿದೆ. ಆಂಟಿ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಮ್ಮನಾದರು.

ಬಸ್ ಬೇಲೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಿತು. ನಾನು ಸುಧಾದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಧಾರಾವಾಹಿಗಳನ್ನು ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಓದು ಮುಗಿಯಲಿ ಎಂದು ಆಂಟಿಯೂ ಕಾದಿದ್ದಿರಬಹುದು. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರೂ ಸಹ ನನ್ನನ್ನು ಡಿಸ್ಟರ್ಬ್ ಮಾಡಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
ಸುಧಾಳ ಅಂತರಂಗವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಾಲಾಡಿದ ನಂತರ ಇನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ್ಲವೆನಿಸಿ ಅದನ್ನು ಮಡಚಿ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯ ಕೈಗಿತ್ತೆ. ಆಂಟಿ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡಲು ಹೋಗದೇ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತಿಗಾರಂಭಿಸಿದರು.
“ಇದಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಬೇಲೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆಯಾ?”
“ಇಲ್ಲ ” ನಾನೆಂದೆ.

ಚುಟುಕಾಗಿ ನಾನವರಿಗೆ ನೀಡಿದ ಉತ್ತರಕ್ಕೋ ಏನೋ ಅವರು ನನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ನೋಡಿ ಮೌನವಾದರು. ಒಂದು ಕ್ಷಣದ ಮೌನದ ಬಳಿಕ ಅವರು,
“ಬೇಲೂರಿಗೆ ಬರೋಕೆ ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟಾ ಇತ್ತಾ, ಇಲ್ಲ ನಿಮ್ಮಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ರೂಂತ ಬಂದೆಯಾ?” ಕೇಳಿದರು.
ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಏನು ಉತ್ತರಿಸಬೇಕೆಂದೇ ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನ ಒತ್ತಾಯ ಇತ್ತು ನಿಜ. ಆದರೆ ಆಂಟಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಪಯಣಿಸಲು ನನಗೂ ಇಷ್ಟವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಹೇಳಲು ಯಾವುದೋ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಅಡ್ಡ ಬಂತು. ಜೊತೆಗೆ ಯಾಕೋ ಆಂಟಿಯ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನ ಅಕ್ಕರೆ ಇಲ್ಲವೆನಿಸಿತು.
ಮೊದಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆಂಟಿ ಈಗ ಆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತೋರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲಾ ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಒಂದೊಂದು ಸಮಯ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಆಂಟಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಾನು ಉತ್ತರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರೂ ಸಹ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಕೇಳಲು ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ನೀಡದಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರಿಗೆ ಬೇಸರವಾಗಿರಬಹುದೇನೋ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದ ಸುಧಾವನ್ನು ಹೊರ ತೆಗೆದು ಅದರಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತರು. ನಾನು ಕುಳಿತಿದ್ದೆಡೆಯಿಂದ ಕೊಂಚ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಜರುಗಿ ಕುಳಿತು ಕಣ್ಣನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿದೆ.
ತಲೆ ಗೊಂದಲಗಳ ಗೂಡಾಗಿತ್ತು. ನೂರೆಂಟು ವಿಷಯಗಳ ಮಂಥನ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.

ಬಸ್ಸು ವೇಗವಾಗಿ ಹಾಸನದತ್ತ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಪರಿಸರವನ್ನೂ, ಸ್ಥಳಗಳನ್ನೂ, ಜಮೀನುಗಳನ್ನೂ, ಮನೆಗಳನ್ನೂ, ಜನರನ್ನೂ, ಪ್ರಾಣಿಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನೂ ಹಿಂದೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಅದು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು; ಕಾಲದಂತೆ! ಕಾಲವೂ ಯಾರನ್ನೂ, ಯಾವುದನ್ನೂ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸರಸರನೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುವುದಷ್ಟೆ ಅದರ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ನಾವು ಒದಗಿ ಬಂದ ಅವಕಾಶವನ್ನೂ, ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಪರಿತಪಿಸುತ್ತೇವೆ. ಮತ್ತೆ ನಾವದನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಪಡೆಯಲಾರೆವು.

ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಾವು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸಮಯದೊಂದಿಗೆ ನಾವೂ ಚಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕಲ್ಲ ಮುಂದಕ್ಕೆ! ಯಾವುದೋ ಹಳ್ಳಿಯ ಮೂಲಕ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ಸಿನೊಳಕ್ಕೆ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಹಾಡೊಂದು ತೂರಿ ಬಂತು. ಅದು ಯಾವ ಚಲನಚಿತ್ರದ್ದು ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಆ ಹಾಡು ನನಗೆ ಹಿಡಿಸಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸನ್ನೂ, ಹೃದಯವನ್ನೂ ಅದು ಮೀಂಟುವಂತಿತ್ತು.
‘ಬಾಳು ಒಂದು ಬಂಡಿ, ಓ ಪಯಣಿಗ
ಬಯಸಿದಂತೆ ಓಡದು, ಬಯಸಿದಂತೆ ಓಡದು,
ವಿಧಿಯು ಚಾಲಕ…’

ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಾಗ, ನಾನಿರುವುದು ಬೇಲೂರಿನಲ್ಲಿ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯಿತು. ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿದೆನೋ ತಿಳಿಯದು. ಬಸ್ಸು ಬೇಲೂರಿಗೆ ತಲುಪುವವರೆಗೆ ನನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿತ್ತು.
ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಆಂಟಿ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮೇಲೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನಾನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟುದುದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಆಂಟಿ,
‘ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಮುಗೀತಾ ನಿದ್ದೆ?” ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.
ನಾನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜಿಕೊಂಡೆ. ಅನಂತರ ಎದ್ದು ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಹೆಗಲಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ. ಆಂಟಿಗೆ ಮೊದಲು ಇಳಿಯಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿದು ನಿಂತೆ. ಅವರು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆ.

ಬೇಲೂರು ಎಂಬ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಮೈಮನಸ್ಸುಗಳು ಹಗುರಾಗಿರುವಂತೆ ನನಗೆ ಅನಿಸಿತು.ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಊರಿನ ಚಿತ್ರಣವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಿತು.ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟೆಯೂ ಹಸಿವಿನಿಂದ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದುದು ಅರಿವಾಯಿತು. ಅದು ಆಂಟಿಯವರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವಂತೆ ಅವರು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು,
“ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸೀತಾ ಇದೆಯಾ?”

ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ದೇಹಕ್ಕೂ ಹಸಿವಾಗಿತ್ತು. ಹೊಟ್ಟೆಯ ಹಸಿವನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಹಿಂಗಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ದೈಹಿಕ ಹಸಿವನ್ನು ಹಿಂಗಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಅದನ್ನು ಯಾರ ಬಳಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಹೊಟ್ಟೆಯ ಹಸಿವು ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಆಗುತ್ತೆ. ಆದರೆ ದೈಹಿಕ ಹಸಿವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದ್ದು ಆಂಟಿ ಎಂದಿತು ಮನಸ್ಸು! ಹಾಗೆಂದು ಕಿರುಚಿ ಬಿಡಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅದು ಗಂಟಲಿನಲ್ಲೇ ಉಡುಗಿ ಹೋಯಿತು. ಗಂಟಲಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ಅದು ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ.
ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ‘ಹೂ0’ಗುಟ್ಟಿದೆ.ಇಬ್ಬರ ಕಾಲುಗಳೂ ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಹೋಟಲಿನತ್ತ ಚಲಿಸಿದವು. ಅಲ್ಲಿ ಖಾಲಿಯಿದ್ದ ಟೇಬಲ್ ಒಂದನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಇಬ್ಬರೂ ಎದುರುಬದುರಾಗಿ ಕುಳಿತೆವು.

“ನಿನಗೇನು ಬೇಕೋ ಅದನ್ನು ಹೇಳು” ಎಂದರು ಆಂಟಿ ಒರಟಾಗಿ.
“ನಿಮಗೇನೂ ಬೇಡವೇ?” ಆಂಟಿಯತ್ತ ತಿರುಗಿ ನಾನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ.
“ನನಗೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲ” ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ಆಂಟಿ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತರು.
“ನನಗೂ ಹಸಿವಿಲ್ಲ” ಗಂಟು ಮುಖ ಹಾಕಿ ನಾನೆಂದೆ.
“ಮತ್ತೆ ನಾನು ಕೇಳಿದಾಗ ಯಾಕೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದೆ?” ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ ಆಂಟಿ,
“ಸರಿ ನನಗೂ ಸೇರಿಸಿ ಎರಡು ಪ್ಲೇಟು ದೋಸೆಗೆ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡು” ಎಂದರು. ಆಂಟಿಯ ಧ್ವನಿ ಸೋತಿತ್ತು .

ನಾನು ಸಪ್ಲೈಯರ್‌ನನ್ನು ಕರೆದು, ಎರಡು ದೋಸೆ ಹಾಗು ಎರಡು ಕಾಫಿಗೆ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದೆ.
ಇಬ್ಬರೂ ದೋಸೆ ಹಾಗು ಕಾಫಿಯನ್ನು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಇಳಿಸಿ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡಿಗೆ ಬಳಿಗೆ ಬಂದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ಬಸ್‌ಸ್ಟಾಂಡಿನ ಹೊರಗೆ ಹಳೇಬೀಡಿಗೆ ಹೋಗುವ ಟೆಂಪೋ ಒಂದು ಕಾದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದರ ಡ್ರೈವರ್ ‘ಹಳೇಬೀಡು…ಹಳೇಬೀಡು’ ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದುದು ಕೇಳಿಸಿತು. ನಾವು ಅದರ ಬಳಿಗೆ ನಡೆದೆವು. ಅದರಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಜನ ಕುಳಿತಿದ್ದರು.

ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಅದನ್ನೇರಿದೆವು. ಟೆಂಪೋದ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಕೂರಿಸಿ ನಾನು ಅವರ ಪಕ್ಕ ಹೊಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಟೆಂಪೋ ಒಳಗಡೆ ಬೀಡಿ, ಸಿಗರೇಟಿನ ಹೊಗೆ ಹಾಗು ವಾಸನೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಆಂಟಿ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ ಒಳಗಿನ ಹೊಗೆಯ ವಾಸನೆ ಅವರಿಗೆ ಸಹ್ಯವಾಗದೇ ಸೆರಗಿನಿಂದ ಮೂಗನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಜನರಿಂದ ಭರ್ತಿಯಾದ ಟೆಂಪೋ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟಿತು. ದಾರಿಯಲ್ಲ್ಲೂ ಒಂದಷ್ಟು ಜರು ಟೆಂಪೋವನ್ನು ಹತ್ತಿದರು. ಒಂದು ಕಡೆಗೆ ಓರೆಯಾದ ಟೆಂಪೋ ಬಸುರಿ ಹೆಂಗಸಿನಂತೆ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು.

ನಾವು ಹಳೇಬೀಡನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ ಗಂಟೆ ಒಂದಾಗಿತ್ತು.ಇಬ್ಬರೂ ನಡೆದೇ ಮನೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದೆವು. ಆಂಟಿಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಸಡಗರ, ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಅವರ ಮನೆಯವರು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬದ ವಾತಾವರಣ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತು.ಆಂಟಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ನನ್ನ ಪರಿಚಯವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಂಟಿಯ ತಾಯಿ, ತಂದೆ, ಅಕ್ಕ, ಭಾವ ಮತ್ತು ಅವರ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು ಸೇರಿ ಒಟ್ಟು ಆರು ಜನರಿರುವುದು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು.

ಎಲ್ಲರ ಪರಿಚಯವೂ ಆದ ನಂತರ ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಉಭಯಕುಶಲೋಪರಿ. ಎಲ್ಲರೂ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದರು. ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರಲು ನನಗೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದೆ. ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸೀಬೆಯ ಮರವಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಸೀಬೆ ಹಣ್ಣುಗಳಿವೆಯೇ ಎಂದು ಅರಸಿದವು. ಒಂದೆರಡು ಹಣ್ಣುಗಳು ಕಾಣಿಸಿದವು. ಆದರೆ ಅವು ಕೈಗೆಟುಕದಷ್ಟು ಮೇಲಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅದು ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯಂತೆ ಕಾಣಿಸಿದವು. ಅವು ಕೈಗೆಟುಕದವು ಎಂದೆನಿಸಿದಾಗ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ್ದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಆ ಮರವನ್ನು ಒರಗಿ ನಿಂತೆ.

ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆಂಟಿಯ ಅಣ್ಣನ ಮಗ ಪುಟುಪುಟ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾ ಓಡಿ ಬಂದ. ಅವನ ಮೂಲಕ ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬರಲು ಆದೇಶ ಬಂತು. ನಾನು ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದು ಒಳಕ್ಕೆ ಅಡಿಯಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನೆಲದ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಹಾಕಿ ಬಾಳೆಎಲೆಯನ್ನು ಹಾಸುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನಾನು ಹೋಗಿ ಒಂದೆಡೆ ಬಾಳೆ ಎಲೆಯ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಆಂಟಿಯ ಅಣ್ಣನ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದು ಕುಳಿತರು. ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ನಾನು ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಹೆಸರು ಕಾರ್ತಿಕ್ ಮತ್ತು ಯಶೋದ.

ಊಟವಾದ ನಂತರ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮನೆಯ ಹೊರಗಿನ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಕಲ್ಲು ಚಪ್ಪಡಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ. ನನಗೆ ಸಾತ್ ನೀಡಿದವರು ಕಾರ್ತಿಕ್ ಮತ್ತು ಯಶೋದ. ಕಾರ್ತಿಕ್ ಕೊಂಚ ತುಂಟ. ಅವನ ಕಾಲುಗಳು ಒಂದೆಡೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸದಾ ಚಲನಶೀಲ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಅವನದು. ಆದರೆ ಅವನಿಗಿಂತ ಚಿಕ್ಕವಳಾದ ಯಶೋದ ಹಾಗಲ್ಲ. ಅವಳದು ಸೌಮ್ಯ ಸ್ವಭಾವ. ಆದರೆ ಬಲು ಮಾತುಗಾರ್ತಿ. ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಮಾತನಾಡುವ ನನ್ನನ್ನು ಮಾತಿಗೆಳೆಯುತ್ತಾ ಏನಾದರೊಂದು ಹೊಸ ವಿಷಯವನ್ನು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಅವಳು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಾಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಅಚ್ಚರಿಯ ವಿಷಯವೊಂದನ್ನು ಅವಳು ಹೊರಗೆಡಹಿದ್ದಳು!

ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದುದು ಆರು ಜನ ಮಾತ್ರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಲ್ಲಿ ಏಳನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಇದ್ದರು! ಅದು ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯ ಸೋದರಿ. ಆಕೆಯ ಹೆಸರು ಅಮೃತ!
ಎರಡು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೆ ಅವಳು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೊರಗಾಗಿದ್ದಳಂತೆ. ಇವತ್ತು ಸಂಜೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಪೂಜೆ, ಪುನಸ್ಕಾರಗಳು ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ನಡೆಯುತ್ತವೆಯಂತೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿದ್ದು ಆ ಪುಟ್ಟ ಪೋರಿ!
ಆಂಟಿ ತನ್ನೂರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಬಂದರು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಾಳಕ್ಕೆ ಅರಿವಾದದ್ದು ಆಗಲೇ!
ಆದರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅದಲ್ಲ!

ನಾವು ಊಟಮಾಡುವಾಗ ಆಂಟಿಯ ತಂಗಿ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತು ಊಟ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಗಂಟೆಗಳಾದರೂ ಆಕೆ ನನಗೆ ದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ? ಬಹುಶಃ ಆಕೆಯದು ನಾಚಿಕೆಯ ಸ್ವಭಾವವಿರಬಹುದು ಇಲ್ಲವೇ ಹೊರಗಾದಾಗ ಯಾರಿಗೂ ಮುಖ ತೋರಿಸಬಾರದೆಂಬ ಹೊಸ ನಿಯಮವೇನಾದರೂ ಇವರಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನಲ್ಲೊಂದು ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲವೂ ಮನೆಮಾಡಿತ್ತು. ಆಕೆ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ್ಲಿರಬಹುದು ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬೀಳದಂತೆ ಆಕೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದು. ಆಕೆಯನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಕುತೂಹಲ!

ನಾನು ಯಶೋದಳನ್ನು ಕೇಳಿದೆ,
“ಅಮೃತ ಆಂಟಿ ಈಗ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ?”
ನಾನು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಆಕೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ನೋಡಿದಳು. ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಷ್ಟೇ ಚೆಲುವಾದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವು! ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ಸಾಗರದಂತೆ ಆಳವೂ, ನಿಗೂಢವೂ ಆಗಿತ್ತು ಆ ಕಣ್ಣ ನೋಟ!

” ಮತ್ತೆ ಹಿತ್ತಲಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಮನೆಯಿದೆಯಲ್ಲಾ. ಅಲ್ಲೇ ಅವರಿದ್ದಾರೆ!”ಎಂದಳು ಆ ಪುಟಾಣಿ.
ನನ್ನ ಕುತೂಹಲ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಹೊರಗಾದವರನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಇರಿಸುವುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವಿಷಯ. ಆಕೆ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದೇ ಹಿತ್ತಿಲಲ್ಲಿರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏಕಿದ್ದಾಳೆ? ನನಗದು ಅರ್ಥವಾಗದ ಪ್ರಶೆಯಾಗಿತ್ತ್ನು. ಆದರೂ ಆಕೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿತ್ತು.

(ಕಥೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ…)

Amazing Kannada Sex Stories – ಆ ರಸನಿಮಿಷಗಳು! PART-7